Zgodnie z ustawą Prawo geodezyjne i kartograficzne, dokumenty takie jak: wypis z rejestru budynków czy wypis z kartoteki budynków udostępniane są przez starostę właścicielowi nieruchomości, władającemu bądź innemu podmiotowi, który posiada w tym zakresie interes prawny (Art. 24, ust.5 Ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne).
Nieruchomości stanowiące przedmiot Skarbu Państwa, gminy, powiatu lub województwa i nieoddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego Skarbu Państwa, gminy, powiatu lub województwa stanowią tzw. zasób nieruchomości.
Kto i kiedy może uzyskać numer księgi wieczystej z ewidencji gruntów i budynków?
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, każda nieruchomość ma swój numer porządkowy.
Zasady uiszczania podatku od nieruchomości reguluje Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
Podatek katastralny to forma podatku, którego podstawą jest wartość nieruchomości określona w procesie powszechnej taksacji nieruchomości, przeprowadzonej przez rzeczoznawców majątkowych.
Podatek katastralny jest jednym ze sposobów opodatkowania nieruchomości, którego podstawą jest wartość nieruchomości.
Ewidencja gruntów i budynków a kataster nieruchomości to określenia, które można stosować zamiennie.
Rezultatem pomiarów geodezyjnych jest mapa geodezyjna. Podstawowym rodzajem map jest mapa zasadnicza. Mapa zasadnicza jest własnością państwa.
Mapa zasadnicza zawiera podstawowe i niezbędne informacje o usytuowaniu: punktów osnowy geodezyjnej, budynków, gruntów, sieci uzbrojenia terenu, całej infrastrukturze technicznej, przebiegu ogrodzeń itp.
Ewidencja gruntów i budynków to usystematyzowany i permanentnie aktualizowany zbiór danych o nieruchomościach, ich właścicielach i władających, jak również o wartości tych nieruchomości.
