Ewidencja nieruchomości gminnych

Nieruchomości stanowiące przedmiot Skarbu Państwa, gminy, powiatu lub województwa i nieoddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego Skarbu Państwa, gminy, powiatu lub województwa stanowią tzw. zasób nieruchomości.

Zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz stanowiącymi własność jednostek samorządu terytorialnego (należy przez to rozumieć gminę, powiat lub województwo) określa Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Na czym polega gospodarowanie gminnym zasobem nieruchomości?

Gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.

Gospodarowanie zasobem nieruchomości, tj. nieruchomości budynkowych, gruntowych czy lokalowych polega w szczególności na wykonywaniu takich czynności jak:

1. ewidencjonowanie nieruchomości zgodnie z katastrem nieruchomości,
2. zapewnienie wyceny tych nieruchomości,
3. sporządzanie planów realizacji polityki gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa oraz przedkładanie ich wojewodzie – celem akceptacji, co najmniej na dwa miesiące przed zakończeniem okresu obowiązywania poprzedniego planu,
4. zabezpieczanie nieruchomości przed uszkodzeniem lub zniszczeniem,
5. wykonywanie czynności związanych z naliczaniem należności za nieruchomości udostępniane z zasobu oraz prowadzenie windykacji tych należności,
6. współpraca z innymi organami, które na mocy odrębnych przepisów gospodarują nieruchomościami Skarbu Państwa, a także z właściwymi jednostkami samorządu terytorialnego,
7. zbywanie oraz nabywanie, za zgodą wojewody, nieruchomości wchodzących w skład zasobu,
   7a) wydzierżawianie, wynajmowanie i użyczanie nieruchomości wchodzących w skład zasobu, przy czym umowa zawierana na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub czas nieoznaczony wymaga zgody wojewody; zgoda wojewody jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość,
8. podejmowanie czynności w postępowaniu sądowym, w szczególności w sprawach dotyczących własności lub innych praw rzeczowych na nieruchomości, w tym w szczególności: o zapłatę należności za korzystanie z nieruchomości, o roszczenia ze stosunku najmu, dzierżawy lub użyczenia, o stwierdzenie nabycia spadku, o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
9. składanie wniosków o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości Skarbu Państwa oraz o wpis w księdze wieczystej,
10. sporządzanie planów wykorzystania zasobu,
11. przygotowywanie opracowań geodezyjno-prawnych i projektowych,
12. dokonywanie podziałów oraz scaleń i podziałów nieruchomości,
13. wyposażanie nieruchomości, w miarę możliwości, w niezbędne urządzenia infrastruktury technicznej.

Przeczytaj: Czym jest kataster nieruchomości?

Jakie nieruchomości obejmuje ewidencjonowanie?

Ewidencjonowanie obejmuje zasób nieruchomości będących własnością gminy oraz nieruchomości stanowiących własność gminy będących w użytkowaniu wieczystym.

Prowadzenie przez gminę ewidencji nieruchomości będącej jej własnością, jak również ewidencji nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym, ma ogromne znaczenie. Dane o nieruchomościach, będące w rejestrach gminy, powinny być zgodne z danymi zawartymi w geodezyjnych ewidencjach gruntów i budynków prowadzonych przez starostów.

Z uwagi na rolę, jaką pełnią dane ewidencyjne nieruchomości (dane te wykorzystywane są m.in. w systemie sprawdzającym naliczanie podatku rolnego, leśnego oraz podatku od nieruchomości), nie może dochodzić do sytuacji, w których dane ewidencyjne zawarte w rejestrach gminnych są różne od danych zawartych w katastrze nieruchomości prowadzonym przez starostę.

Ewidencjonowanie nieruchomości polega na wskazaniu w katastrze nieruchomości prowadzonym dla zasobu terytorialnego następujących informacji:

1. Oznaczenia nieruchomości według księgi wieczystej oraz katastru nieruchomości.

Wójt gminy wykonując zadania związane z ewidencjonowaniem nieruchomości stanowiących zasób samorządu terytorialnego powinien w szczególności zadbać o oznaczenia nieruchomości poprzez podanie w rejestrze numeru księgi wieczystej nieruchomości oraz podanie numeru nieruchomości z zachowaniem nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, w których granicach jest położona miejscowość oraz jej identyfikatora – TERYT.

Wskazane oznaczenia powinny odpowiadać oznaczeniom nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej prowadzonej dla danej nieruchomości.

2. W przypadku braku księgi wieczystej, wójt, burmistrz, prezydent miasta powinien wskazać dokumenty świadczące o własności nieruchomości.

W świetle obowiązujących przepisów prawa, wójt, burmistrz, prezydent miasta powinien zadbać o założenie księgi wieczystej dla wszystkich nieruchomości, które takiej księgi nie posiadają.

3. Podanie powierzchni nieruchomości.

Istotnym elementem ewidencjonowania nieruchomości jest jej powierzchnia. Oczekuje się, że dane ujęte w rejestrach gminy, wskazujące powierzchnię nieruchomości są zgodne z rejestrami prowadzonymi przez państwową ewidencje gruntów i budynków jak również z danymi zawartymi w księgach wieczystych.

4. Przeznaczenie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W zakres ewidencjonowania wchodzi również wskazanie dla nieruchomości przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy.

5. Opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego.

Nieruchomości oddane w użytkowanie wieczyste powinny zostać opatrzone opisem wskazującym na datę ostatniej aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości.

6. Wójt, burmistrz czy prezydent miasta (podobnie jak starosta) ma obowiązek podania w prowadzonych rejestrach informacji o zgłoszonych roszczeniach (np. roszczenie reprywatyzacyjne) do nieruchomości oraz informacji o toczących się postępowaniach administracyjnych i sądowych.

Przeczytaj: Ewidencja gruntów i budynków – co to jest?

Plan wykorzystania zasobu nieruchomości

Rzetelne prowadzenie ewidencji zasobu nieruchomości samorządu terytorialnego pozwala na sporządzenie planu wykorzystania zasobu, który zawiera w szczególności:

1. zestawienie powierzchni nieruchomości zasobu oraz nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste,
2. prognozę:
   a) dotyczącą udostępnienia nieruchomości zasobu oraz nabywania nieruchomości do zasobu,
   b) poziomu wydatków związanych z udostępnieniem nieruchomości zasobu oraz nabywaniem nieruchomości do zasobu,
   c) wpływów osiąganych z opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste oraz opłat z tytułu trwałego zarządu nieruchomości,
   d) dotyczącą aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości oddanych w użytkowanie wieczyste oraz opłat z tytułu trwałego zarządu nieruchomości;
3. program zagospodarowania nieruchomości zasobu.

Jak wspomnieliśmy, gospodarowanie nieruchomościami stanowiącymi zasób gminy należy do obowiązków wójta, prezydenta miasta czy starosty.

Pełne rozeznanie organów odpowiedzialnych za gospodarkę nieruchomościami w zakresie liczby i powierzchni nieruchomości pozwala na prowadzenie gospodarki w sposób zgodny z zasadą prawidłowej gospodarki, ujętą w art. 12 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, której treść brzmi:

”Organy, o których mowa w art. 11, działające za Skarb Państwa i jednostkę samorządu terytorialnego, są zobowiązane do gospodarowania nieruchomościami w sposób zgodny z zasadami prawidłowej gospodarki”.

Plany wykorzystania zasobu nieruchomości gmina opracowuje się na okres 3 lat.

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Przeszukaj bazę 1504 okazji na zakup mieszkania na ListaPrzetargow.pl »

Foto: Pixabay.com