Podatek katastralny jest jednym ze sposobów opodatkowania nieruchomości, którego podstawą jest wartość nieruchomości.
Charakterystykę oraz zasady działania rzeczoznawcy majątkowego określa Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Państwowa Ewidencja Gruntów i Budynków obejmuje całe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z wyjątkiem morza.
Przez określenie „powszechna taksacja nieruchomości” należy rozumieć wycenę nieruchomości, w wyniku której następuje ustalenie wartości katastralnej nieruchomości – zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. 1997 Nr 115 poz. 741) o gospodarce nieruchomościami.
Wyrys z ewidencji gruntów jest kopią mapy ewidencyjnej.
Wycena nieruchomości to proces, w którym dokonuje się określenia wartości rynkowej nieruchomości, wartości odtworzeniowej nieruchomości oraz ustalenia wartości katastralnej nieruchomości.
Wartość rynkową nieruchomości określa definicja ujęta w art. 151 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Definicję wartości rynkowej nieruchomości określa art. 151.1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 1997 Nr 115 poz. 741).
Ewidencja gruntów i budynków a kataster nieruchomości to określenia, które można stosować zamiennie.
Mapa ewidencyjna – wprowadzenie
Rezultatem pomiarów geodezyjnych jest mapa geodezyjna. Podstawowym rodzajem map jest mapa zasadnicza. Mapa zasadnicza jest własnością państwa.
Mapa zasadnicza zawiera podstawowe i niezbędne informacje o usytuowaniu: punktów osnowy geodezyjnej, budynków, gruntów, sieci uzbrojenia terenu, całej infrastrukturze technicznej, przebiegu ogrodzeń itp.